نجات پاسارگاد

نجات پاسارگاد

درودی فرستم زژرفای جان          به پاسارگاد فلک آستان

 به گهواره نیکی داد و مهر          که در خاک آن بنهفته چهر

به دوران کورش شه نیکبخت          بشد آن گرامی مکان پایتخت

ز تخت جم آنجا قدیمی تر است          نمادی از ایران یزدانفر است

بشد خم سکندر فرا روی آن          به حرمت فکند او نظر سوی آن

غنوده در آن کورش نامدار          که نامش بود مایه افتخار

به هفتم آبان که روزی نکوست          به دستور((یونسکو))آن روز اوست

ابر مرد و آزاده ای راستین          بود لوح او فخر ایران زمین

چنان لوحه ای تا ابد سر مدیست          نمایانگر فره ایزدیست

نخستین پیام حقوق بشر          ز کورش بود بخردی دادگر

به گیتی اگر شد کنون راهکار          به ایران شد اجرا در آن روزگار

بر آن جاودان هست چشم جهان          بود روح فرهنگ ایران در آن

نه آن جایگاه مظهری سنگی است          نشانی ز میراث فرهنگی است

خطر گر کند به پاسارگاد          دریغا که ویران شود آن نماد

اثرهای دیرینه از باستان          نهانست آنجا ز دیرین زمان

کهن مرودشت در خاورش          بود دشت مرغاب هم در برش

کنارش بود تنگه ای دیر مان          که تنگ بلاغی بود نام آن

اگر سد سیوند بر پا شود          چه در دانه ها که از کف ما شود

کهن تنگه اش می رود زیر آب          اثرهای نابش بگردد خراب

دریغا که گهواره افتخار          شود همچنان ارگ بم تارومار

خدای جهاندار هرگز مباد          رود از کف آثار پاسارگاد

که برجای ماندست زان روزگار          از آن روزگاران بود یادگار

مپندار ارج وبهایش کم است          که میراث فرهنگی عالم است

چو ((یونسکو))آن را گرامی شمرد          هم آن را از آثار نامی شمرد

در ایران زمین تا کنون هشت اثر          بود جز میراث نوع بشر

یکی تخت جم دیگری شوش دان          سپس هست میدان نقش جهان

چهارم بود پهنه ارگ بم          که ناگه فرو رفت در کام غم

بود پنجمین جای پاسارگاد          ز دور زمانه گزندش مباد

ششم آذر گشسب عزیز          که آتشگهی بود در شهر ((شیز))

ز هفتم شود گنبد سلطانیه          به زنجان شود تاریخ و زاویه

آخرین ثبت میراث ما          بود بیستون یادگار اجداد ما

از اینهاست روح وطن پر توان          از اینها بود وامدارش جهان

اگر ارگ بم شدم به یکدم بباد          مبادا چنان ارگ پاسارگاد

دریغا اگر آن نیا یادگار          شود محو از صفحه روزگار

چو ارگ از زمین لرزه ای شد پریش          در اینجاست تخریب با دست خویش

بباید در این باره اندیشه کرد          خرد ورزی و مهر را پیشه کرد

بباید بیابیم راه نجات          که حفظش کند به ز آب حیات

چو آنجا نمادی حماسی بود          فرازی از ایران شناسی بود

مبادا مبادا مباد         

غم انگیز و ویرانه پاسارگاد